جان گرفتن دو معنا دارد...

پشت درب خانه مادر جان گرفت و جان گرفت...

با دیدن علی، جان گرفت...

با مظلومیتش * از علی جان گرفت...

           

---------------------------------------------------------------------------

پ.ن:هرچه کردم نتوانستم بیشتر از مظلومیت کلمه ای بگم...

اهل روضه یکفی بالاشاره

قدمتان روی چشم ایرانیها...

زینب به ایران می رسد...

و مشتاق دیدار ح س ی ن...

اما زینبی از جنس معصومه...

و ح س ی ن از جنس رضا...

-------------------------------------------------------------

پ.ن:

1-سالروز ورود بانو حضرت فاطمه معصومه(س) به ایران...

2-دلم بسی هوای روضه مدینه کرده هست...

3-رنگ ها هرکدام حرفی دارد...

آه...

فاصله نیست...

مادر...

بین ما و در فاصله ای نیست...

بین در تا مادر هم فاصله ای نبود...

من لم یشکر صاحبته ف...

اینکه گریه کردیم...

سیاه پوشیدیدم...

سینه زدیم...

.

.

همش لطف تو بود مادر...

مادری که از امشب غصه می خوری...

کرمت شکر...

کوچه مدینه با کوچه کربلا

انگار کربلا همه اش باید اشاره به جریان مدینه باشد،اشاره به یک مادر...

روضه امام حسن که کلا قصه اش با قصه کوچه مدینه بهم تنیده شده...

حتی در کربلا هم گلهای امام حسن دوباره یاد آور قصه مدینه شدند...

عبدالله ابن الحسن:
من از امامم،از عمویم،از پدرم دست نخواهم برداشت...

حتی اگر بازویم را ضربه بزنید...

مثل مادر!!!
قاسم ابن الحسن:
من نمیگذارم نزدیک عمویم،امامم و پدرم بشوید...
شده حتی اگر پهلویم را بشکنید...

مثل مادر!!!

مثل مادر که در کوچه ها...

به عشق مادر...

تو زمین خوردی که ما دیگر زمین نخوریم...