نجوای ح س ی ن...

یاأما،أنا ابنک الح س ی ن...

کلمینی...

---

پ.ن:این جمله تا انتهای جگرم را سوزانده است...

پ.ن:چند بار تکرارش کن از زبان کودکی خردسال ببین چه میکند...

گل ِمحمدی همان مادر است...

گلاب را از گل محمدی می گیرند،

گل ِ محمدی...

گل ِمحمدی نیز گل یاس است...

---

پ.ن:گل را در آتش،گلاب گیری می کنند...

می سوخت...

در برای دیوار می سوخت،

دل برای دلدار می سوخت،

سینه زخمی از مسمار می سوخت...

قدم به قدم...

لگد اول؛

دوده و خاکستر می ریخت،

رنگ از رخ حیدر می ریخت،

یکی هم پیوسته هیزم به پشت در می ریخت...

.........................

لگد دوم؛

در خانه شکسته شد

دیگه لگد پیوسته شد

آنقدر لگد زد که خودش هم خسته شد...

.........................

وای مادرم...

---

پ.ن:شاعرش را نمیدانم کیست اما هرکه هست خون به دل کرده...

سرخ و سوزان...

نمی دانم میخ از خجالت سرخ شده بود یا از گرمای آتش یا هردو...

هرچه بود سرخ بود...

هرچه سرختر،س...

پیراهن محسن رباب...

پیراهنی که برای محسن دوخته بود؛

قسمت طفل رباب شد...

دست مادر و عباس...

وقتی گفت:

"ادرک اخا" یعنی رابطه ای مادریست بین ح س ی ن و عباس...

.

.

.

پس او نیز از مادر یاد گرفته است،

برای ولایت حاضر است دستش آسیب ببیند...

وصیت مادر...

مادر وصیت کرد؛

ذهن زینب اما بعد آن مشغول شد:

کفن،پیراهن،بوسه...

ماه خسوف کرده...

ماه شب چهارده علی بود،

اما به ضرب سیلی خسوف کرد...

                 

خاک بر سر خاک...

خاک بر سر خاک شد؛

بعد قصه کوچه...