خستگی از جنس خویش...

تو که خسته نمیشوی...

ولی ما را از این که هستیم آخرش خسته خواهی کرد...

مهدیا!

با جمعه شبت چه کنم...

و دوباره قصه تکراری و تلخ هذا یوم الجمعه...

نیامدی...

با جمعه شبت چه کنم...

مهدیا!

نماز آیات نخوانم؟!!!

هر وقت دیگر خشک خشک می شوم...

نام تو را زمزمه می کنم و ابرها دوباره می آیند...

نماز آیات نخوانم؟!!!...

بند دلم به نگاه تو...

دلم بند شده به نگاه تو...

مهدیا!!!

انتظاری از جنس منتَظر...

مهدیا!!!

نمیدانم چند وقت هست که نشسته ای به انتظار اینکه من برگردم نزد تو...

فراموشی از جنس آب خوردن...

فراموش کردن برای آدم ها مثل آب خوردن شده است...

حتی فراموشی عزیزان...

حتی یادت بره اصلا عزیز بود...

یابن الحسن...

شب نشینی از جنس نبودن...

دوباره شب نشینی می کنم...

اما با یاد نبودنت...

یاد بارانی...

یاد تو هوای آرامم را بارانی می کند...

یلدایی از جنس شب جمعه...

باید شب یلدا را عوض کرد...

شب جمعه خود یلدایی شده هست...

هی تن ها و تنها...

هی شدیم تن ها وتن ها ...

و تو هی تنهاتر و تناهتر و...

آیا این بود سزای مهربانی؟!!!