نفسی بنما ای دم...

قفسم کرده نَفسم...

نَفَسی بدم بر این نَفسم...

باز دلم پرواز می خواهد...

جا مانده ام،چه کنم...

امسال قبل عید،نه کربلایم جور شد... ح س ی ن!

نه سوریه... زینب!

نه خادمی شهدا...حاج همت!

نه خادمی جمکران...مهدیا!

پس من چه کنم!!!...

همه امیدم به حریم رئوف است....    

---

پ.ن:امسال سخت ترین پایان سال و شروع سال را دارم...

دعا می خواهم...

صحرایی و قدمی...

مهدیا!

صحرای دلم دوباره دلتنگ قدمت است...

       

جان دادن ماهی ها سخت است ،بیا!!!

عشق با تو...

مهدیا!

عشق بی تو یعنی سراب...

اما با تو یعنی تازه سرِِ آب...

--------------------------------------------------------

پ.ن:دلم می خواهد دوباره روضه بنویسم...

صحرایی از جنس خواب...

یک شب هم که شده به جای صحرا...

بیا در صحرای خواب من جای بگیر...

مهدیا!

                         

دلتنگی نگاه...

این نگاه توست که نگاهم را دلتنگ می کند...

دلتنگم...

مهدیا!

بوی تو می آید به گوش...

تو رفته ای و اما..

بوی تو همچنان در دلم پیچیده هست...

کنایه ای از جنس نیا...

هذا یوم الجمعه...

زمین و زمان می گویند:بیا...

ما آدمیان هم فراموشی گرفته ایم،پس...

فاتحه ای بخوان...

باید بالاسر این دل مرده فاتحه خواند...

.

.

تو بخوان زنده خواهد شد...

مهدیا!!!

ماه آمد ولی یار نیامد...

ماه دوازدهم آمد...

ولی ماه دوازدهم نیامد...

و این ماه کجا و آن ماه کجا؟!!!

کاش صاحب برسد...