شکسته تر... :: نای دل

دود بودُ دود بودُ دود بود...

گل میان ِ آتش ِ نمرود بود...

شعله می پیچید بر گرد ِ بهار...

خون ِ دل می خورد تیغ ِ ذوالفقار..

یک طرف گلبرگ اما بی سپر..

یک طرف دیوار بودُ میخ ِ در...

میخ ، یاد ِ صحبت ِ جبرئیلْ بود...

شاهد ِ هر رخصت ِ جبرئیل بود...

قلب ِ آهن را محبت نرم کرد...

میخ از چشمان ِ زینب شرم کرد...

شعله تا از داغ ِ غربت سرخ شد...

میخ کم کم از خجالت سرخ شد....

گفت با در ، رحم کن سویش مرو...

غنچه دارد سوی پهلویش مرو...

حمله ، طوفان سوی دود ِ شمع کرد...

هر چه قوت داشت دشمن جمع کرد...

روز رنگ ِ تیره ی شب را گرفت...

مجتبی چشمان ِ زینب را گرفت...

پای لیلی ، چشم ِ مجنون می گریست..

میخ بر سر می زدُ خون می گریست..

جوی خون نه ، تا به مسجد رود بود...

دود بودُ دود بودُ دود بود ...

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

نای دل

نای دل

ای کاش بین هفتاد و سر،سری بود مرا...

حضرت عشق...

فانوسی ز یار...

سقای عشق...

شمعی ز دردانه عشق..

پروانه ای زمادر...

قدم...

شکسته تر...

نظرات (۳)

ارسال نظر