نمی از یم زینب...

نامت را که می برم دلم تکه تکه می شود...

ح س ی ن...

چشمانم دوباره می بارند...

شبیه زینب می شوم...

آخه اشک من، نمی از یم زینبه..

بچه بابایی...

جسم پدر صد...هزار...قسمت شد...

دل رقیه هم برای پدرش صد... هزار...قسمت شد...

بند مشک و دل

بند مشک پاره شد و بند دل رباب هم....

بوی سیب حتی ز سم اسب...

بعد کربلا برا همه سوال شده بود...

چرا سم های اسبان بوی سیب می دهد...

رحلی از جنس دختر...

قرآن خیلی جاها رفته...

قرآن زیر سم اسبان...

قرآن روی نیزه...

قرآن در تنور...

قرآن در تشت طلا...

.

.

آخرش یک نفر پیدا شد که جای آن را بداند...

قرآن بر روی زانوی رقیه...

شق القمر کربلایی...

وقتی عمود را به سرش زدند...

.

.

شق القمری شد...

دل سیاه من...

تو غلام سیاه داشتی...

منم دل سیاهی دارم...

منم می خری؟!!!

ح س ی ن!!!!!!

ماه شب بانوی سه ساله...

تو شبهای تاریک شام...

ماه شب شام رقیه،عباس بود...

اشک التیامی...

اشک که برای ح س ی ن الکی نمی آید...

حتما اشک باید جوری باشه که دل زینب را ذره ای التیام دهد...

خیمه بی صاحب...

خیمه ای که صاحب آن در آن نباشد می سوزد...

حتی اگه خیمه عباس(ع) باشد...