یاد قطعه قطعه...

دیگه هر وقت کلمه قطعه قطعه می شنوم...

یاد علی اکبر می کنم...

آمدم اما بی سه ساله...

خدا می داند بدون رقیه آمدن چقدر سخت بود بر زینب...

اصلا انگار زینب برای صبر بر غم آفریده شده...

چهل روز...

ما که بریدیم...

چه کشید خواهرت زینب...

انگشتری آشنا،آتش زده به دلش...

چه گذشت بر دل زینب  در راه شام...

تمام مسیر انگشتری آشنا را در دست ساربان می دید...

امان از دل زینب...

درد و دل اربعینی...

سکینه می گفت:

لعنت به دنیا که مارو

به شام رسوند....

به مجلس حروم رسوند....

راستی رقیه ات باباجون سلام رسوند

چهل روزه رباب دل ما رو سوزوند

یه لحظه تو سایه نموند

هر طفل شیر خواره رو دید

لالایی خوند....

لعنتی بر پدر و پسر...

پدر قرآن ساکت را بر نیزه کرد...

پسر قرآن ناطق را...

لعنت خدا بر هر دو باد...

پا به پای من...

پا به پای من تا شام آمدی...

ب ر ا د ر...

روی نیزه با پای سر...

آغوش آرام دختری..

همه شنیدیم که دختر بغل پدرش آروم می گیرد...

اما دختری در خرابه گفت:

بابا!!

تو بیا در آغوشم،هم من آروم شم هم تو...

برزخ بین الحرمینی...

فکر نمی کردم تو این دنیا هم برزخ باشد...

تا اینکه رفتم کربلا...

برزخ بین الحرمین...

آب بازه...

سقا!!!

کاش می دیدی سی روز هست که آب بازه...